دو ويژگي در مکتب تشیع از مهم ترین عوامل استمرار و استقرار جامعه شیعه در طول تاریخ بوده است و در پرورش روحیه فردی و هم در پرورش روحیه اجتماعی شيعيان نقش جدی و بی‌بدیلی را ایفا کرده است، به گونه‌ای که حذف هر کدام از این دو می‌تواند قوام و بقاء جامعه شیعه را در معرض خطر جدی قرار دهد:

 

اول: فرهنگ عزاداری و توجه به مصائب و ابتلائاتی است که ائمه اطهار علیهم‌السلام به خصوص حضرت سیدالشهداء علیه السلام در راه اقامه کلمه توحید متحمل شده اند. 

 

دوم: فرهنگ زیارت معصومین علیهم السلام